در امتداد این سالها، دولت برای تحریک بخش
های مختلف کشور، برنامه
های متعددی ارائه داده است. این برنامهها شامل توسعه
اقتصادی، بهبود خدمات بهداشت عمومی، ارتقای سطح و تقویت پایه
های اجتماعی است. با این حال، نقدی پھٹنا بر این که برخی از این برنامهها ممکن است نیازها را بهخوبی پوشش ندهند، وجود دارد.
یک نمونه مهم از این نقد، توسعه
اقتصادی است. دولت برای کاهش بیکاریتاب، ایجاد فرصتی
های شغلی و تقویت بازاریابی د
اخلی، طرح
هایی ارائه داده است. اما سوال این است که آیا این برنامهها به اندازه کافی
گسترده و باهوشیارانه اجرا میشوند؟
در بخش، ?
?ثل??ً، دولت بر روی توسعه کشاورزی با رویکرد و افزایش صادرات محصولات агریایی تمرکز دارد. این برنامهها برای کاهش وابستگی به بازار
های بینالمللی و ارتقای سطح زندگی روستاییها مفید هستند. اما برخی از فعالان agricultural در کشور که این برنامهها نیاز
های خاصی را نادیده گرفتهاند، مانند مشکلات آبگیری و تحدید منابع آبی.
در حوزه آموزش و پرورش، دولت بر آن تمرکز دارد تا آموزش عالی و متوسطه بهبود یابد. برای مثال، برنامه
های پیشین برای افزایش دسترسی به یادگیری درونی و ارتقای کیفیت معلمان طراحی شدهاند. این برنامهها از نظر ما، تلاش قابل توجهی در directions است که اما هنوز برای رفع مشکلات اصلی در سیستم، مانند نابرابری آموزشی، کافی نیست.
این مسائل نشان میدهد که برنام
های پیشبران دولت، هر چطور که باشند، نیاز به بازنویسی و بررسی دوباره دارند تا بتوانند به طور
گسترد
های واترتیبازی به کشور
های مختلف کمک کند.
.jpg)
